Tekenen en wonderen maken altijd indruk, en dat is ook de bedoeling. God wil op deze manier de boodschap kracht bijzetten. Maar ook de tegenstander (de duivel) weet er wel raad mee. Dat maakt het voor ons niet altijd eenvoudig om te bepalen wat de achtergrond van een wonder is.
We willen eerst enkele grote lijnen schetsen.

belangrijke momenten

Tot aan de verwerping van Christus zijn er drie momenten geweest waarop God openlijk en op grote schaal heeft ingegrepen door middel van bijzondere tekenen. De meer persoonlijke en incidentele tekenen laten we hier buiten beschouwing (zoals bij Jozua, Rachab, Eli, Gideon, Saul, Hizkia).

1. Mozes
   De eerste keer dat God Zich nadrukkelijk manifesteert is bij de opdracht van Mozes om de farao van Egypte te dwingen Zijn volk te laten gaan.
   De tekenen maakt enorme indruk, maar stuiten ook op tegenstand. Farao's tovenaars zijn zelfs in staat om Mozes deels te imiteren.¹
2. Elia en Elisa
   Eeuwen later woont het volk al geruime tijd in het beloofde land. De dienst aan God is bijna helemaal vervangen door de dienst aan Baäl. Izebel en haar godsdienst regeren. Maar God wil laten zien Wie de ware God is.²
   Elia treedt moedig op en God ondersteunt zijn dienst door middel van bijzondere tekenen. Ook nu ontstaat grote tegenstand. Izebel zoekt Elia te doden.
   Na Elia gaat Elisa verder en hij doet nog meer tekenen en wonderen.
3. Christus
   De derde keer dat God Zich zo nadrukkelijk manifesteert, is bij de komst van Zijn Zoon. Hij spreekt in Hem³, en dat zal Israël weten ook!
   Wanneer alles opgeschreven zou worden, zou zelfs de hele wereld de geschreven boeken niet kunnen bevatten. ⁴
   Maar ook nu komt er haat, erger dan ooit te voren. Gods Zoon, de Koning van Israël, wordt gekruisigd.

dood en opstanding van Christus

Dan komt de vierde keer.
God begint met één teken, namelijk het teken van de profeet Jona. Dit teken wijst op:

1. de dood van Christus⁵ (Hij blijft in het graf tot de derde dag)
2. de opstanding van Christus⁶ (ná Zijn dood begint de prediking)

Dit teken is bedoeld voor "een boos en overspelig geslacht".
Dat slaat in eerste instantie op de onbekeerlijke, godsdienstige elite tijdens het leven van de Heer, maar het blijkt ook in Handelingen het cruciale punt in de prediking te zijn. Men luistert min of meer gewillig, maar zodra de opstanding ter sprake komt, wordt duidelijk wie het evangelie aanneemt en wie het verwerpt.⁷
Dit blijft door alle eeuwen heen het hart van het evangelie, maar ook de toets voor elke toehoorder.

Toch laat God het niet bij dit ene, blijvende teken.
De boodschap van het evangelie is bestemd voor ieder mens, zowel Jood als heiden. Dat is voor het eerst, en de tegenstand is dan ook enorm. Joodse leiders proberen de apostelen uit te schakelen en tovenaars willen hen imiteren.
Opnieuw werkt God. Hij bevestigt de dienst van de apostelen door tekenen en wonderen en dwingt de mensen om een keus te maken.
Enkele voorbeelden.

• Markus 16: 14 - 20
  De Heer kent Zijn apostelen, zoals God Mozes en Elia kende in hun momenten van zwakheid.
  Hij verwijt de elven zelfs hun ongeloof en hardheid van hart.⁸ Toch stuurt Hij hen op pad om het evangelie te prediken. Juist zij, die zo ongelovig zijn, krijgen de garantie dat er bijzondere dingen gaan gebeuren zodra zij in geloof hun taak gaan uitvoeren. De Heer belooft hen dingen, die zelfs Hij niet gedaan heeft (voor zover we weten). En als zij eropuit trekken bevestigt de Heer hun dienst vanuit de hemel door tekenen die volgen.
  Het is opvallend dat Markus in de verleden tijd schrijft.⁹ Op het moment dat hij zijn evangelie schrijft, is deze bijzondere medewerking van de Heer dus al verleden tijd.
  
  
• Hebreeën 2: 3 - 4
  In deze brief aan gelovigen uit de Joden wordt uitgelegd dat de boodschap van verlossing aanvankelijk is gesproken door de Heer en daarna aan hen bevestigd is door de apostelen die het zelf gehoord hadden. Het woord van de apostelen werd bovendien kracht bijgezet doordat "God meegetuigde door zowel tekenen als wonderen en allerlei krachten en uitdelingen van de Heilige Geest naar zijn wil".
  Ook dat staat in de verleden tijd, en betekent dus dat Gods manifestatie voorbij was op het moment dat deze brief geschreven werd.
  
  
• 2 Korinthe 12: 12
  Sommigen in Korinthe betwisten het apostelschap van Paulus, maar hij stelt dat hij in niets verschilt van de overige apostelen. Hij deed immers "de tekenen van een apostel"? Hij verwijst daarmee naar tekenen, wonderen en krachten die hij onder hen deed.
  Opnieuw een aanwijzing dat deze bijzondere tekenen kenmerkend waren voor apostelen.

Bij deze vierde keer hebben we dus te maken met één permanent teken (van Jona), en enkele tijdelijke tekenen om het baanbrekende effect van het evangelie te ondersteunen.
Deze tijdelijke tekenen komen we alleen tegen in Handelingen en in de eerste brief aan Korinthe, verder nergens. Kennelijk was er een grote Joodse gemeenschap in Korinthe, zodat het ons niet hoeft te verbazen dat juist daar en in Jeruzalem (zie Handelingen) tekenen heel nuttig waren, want "Joden begeren tekenen".¹⁰
Tekenen waren in de gemeente van Korinthe nogal populair, vooral tongentaal. Het was één van de aanleidingen voor Paulus om hen te schrijven. In zijn eerste brief legt hij hen uit hoe betrekkelijk tekenen zijn. Hij wijst in het bijzonder op tongentaal. Dat is helemaal niet bedoeld voor gelovigen, maar is juist een teken voor ongelovigen, en meer expliciet voor ongelovige Joden.¹¹

imitatie

Bij imitatie in bijvoorbeeld de schilderkunst zijn origineel en namaak soms nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Met krachten, wonderen en tekenen is dat precies zo. Wanneer straks de antichrist komt wordt diens komst ingeluid met "allerlei krachten en tekenen en wonderen van de leugen".¹²
Er is dus een opmerkelijke overeenkomst tussen Christus en de antichrist.
Bij beiden gebeuren wonderen en tekenen en bij beiden is het bedoeld om zoveel mogelijk indruk te maken bij de komst.

Johannes wijst op het feit dat er nu al vele antichristen zijn.
Als geen ander waarschuwt hij voor het enorme gevaar. Wij mogen niet iedere geest geloven, maar "beproeft de geesten of zij uit God zijn".¹³
Mensen kunnen "in de naam van de Heer" demonen uitdrijven en vele krachten doen, maar Hij weet wie Hem echt kennen. Bij Zijn komst zal Hij tot een aantal zeggen: "Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, werkers van de wetteloosheid".¹⁴
Waarheid en leugen liggen ogenschijnlijk dicht bij elkaar, en dat zou een christen onzeker kunnen maken. Maar elk kind van God is in staat om het verschil vast te stellen. De stem van de goede Herder is duidelijk herkenbaar temidden van alle anderen.¹⁵

in de toekomende eeuw

Er zal een moment komen dat genezingen e.d. wel degelijk een heel normaal verschijnsel zijn.
Wonderen en tekenen zijn "krachten van de toekomende eeuw"¹⁶, een aanduiding voor het Messiaanse vrederijk, ook wel "het toekomstig aardrijk" genoemd.¹⁷

Het Messiaanse vrederijk is de periode waarin het koninkrijk van God openlijk en in volle glorie functioneert. De Koning is niet langer verworpen, maar zal zitten op de troon van Zijn vader David.
Hij zal regeren in rechtigheid en vrede, en "er zal genezing zijn onder haar vleugels".¹⁸ Er is volop genezing, zodat niemand meer ziek zal zijn.¹⁹
Dat zal dán de normale situatie zijn.

---

Vraag 1 (over gebedsgenezing)

Er wordt heel verschillend aangekeken tegen gebedsgenezing en genezingsbijeenkomsten. Ik ben er niet zo mee vertrouwd, maar er gebeuren wél wonderen. Dat kan de Heer toch alleen maar doen? Dan laat Hij toch zien dat Hij alle macht heeft?

Antwoord 1

Alles wat op ons afkomt hebben we te toetsen aan Gods Woord.²⁰ Het is niet echt overtuigend om alleen maar tégen te zijn omdat we het niet gewend zijn. Het is evenmin overtuigend om er vóór te zijn vanwege de 'succesverhalen'.
Het enige houvast is Gods Woord. Toch klinkt dat eenvoudiger dan het is, want zowel voor- als tegenstanders weten Bijbelteksten aan te voeren.

Naar onze bescheiden mening blijkt uit de hiervoor genoemde Bijbelteksten dat God door tekenen en wonderen meewerkt op plaatsen waar het evangelie moet binnenkomen, en dat Hij daarmee na enige tijd ophoudt. Er zijn vandaag nog steeds zulke plaatsen en het hoeft ons dus niet zo te verbazen dat mensen daar door tekenen overtuigd worden en tot geloof komen.
Maar de vraag is: is dit vandaag ook te verwachten in ónze omgeving waar het evangelie al lang geleden is binnengekomen? Uiteraard blijft God vrij om een wonder te verrichten waar en wanneer Hij wil (en dan zal ook ondubbelzinnig duidelijk worden dat Hij de bron is), maar naar onze mening is dit niet de normale Bijbelse lijn.

Tenzij ... God ingrijpt door middel van tekenen.
De vraag is dan: áls God zo ingrijpt, waarvan getuigt God dan?
Als tekenen horen bij het baanbrekende werk van het evangelie, dan getuigt God van die omgeving dat ze totaal verduisterd is. Dat moeten we goed beseffen wanneer zoiets in onze omgeving plaats vindt. Dan is de conclusie dat het evangelie weliswaar lang geleden is binnengekomen, maar inmiddels is verdwenen en is vervangen door een alternatieve godsdienst. Het is een situatie die vergelijkbaar is met de dagen van Elia en Elisa.
Absoluut geen reden om blij te worden, en al helemaal geen reden om genezingsdiensten (in de Bijbel onbekend!) te zien als een normale gelegenheid waar de Heer zou werken. Als dit van God komt, is het een signaal over een intens trieste situatie onder 'christenen'.

Wat is vandaag voor ons in onze omgeving dan wél normaal?
Ziekte hoort bij de gebrokenheid van het leven. We mogen voor een zieke bidden, maar moeten het verder loslaten wat de Heer wil doen. Dat voorrecht heeft iedere gelovige, gewoon thuis en in de plaatselijke gemeente.
Zelfs Paulus moet Trófimus ziek achterlaten in Miléte,²¹ hoewel hij vele zieken heeft genezen en het gezelschap van Trófimus hem zeer welkom geweest zou zijn.²²
Het bidden voor een zieke waarbij gegarandeerd herstel optreedt, betreft een bijzonder situatie (zie samenvatting Jakobus 5: 10 -20).

---

Vraag 2 (over tongentaal)

Ik hoor wel eens iemand zeggen dat zij regelmatig in tongentaal bidt. Wat is het nut daarvan? God begrijpt mij in mijn eigen taal toch ook heel goed?

Antwoord 2

Het is inderdaad goed om jezelf af te vragen wat het nut van een bepaald teken is. Dat geldt zeker voor tongentaal (of: het spreken in talen), dat inderdaad ook een teken wordt genoemd.²³
In 1 Korinthe 14 zet Paulus met name tongentaal en profetie tegenover elkaar. De gelovigen in Korinthe zijn kennelijk erg enthousiast over tongentaal; men vindt dat eigenlijk veel belangrijker dan profetie.
Paulus draait die volgorde om: profetie is veel belangrijker omdat het is tot opbouw van anderen.

"Iemand die in een taal spreekt, bouwt zichzelf op".²⁴ Daaruit hebben sommigen de conclusie getrokken dat het goed is om in talen te spreken, want daarmee bouw je jezelf op. Alsof je een dosis geestelijke vitamine tot je neemt wannneer je een poosje in tongentaal gaat bidden ...
Maar dát zegt Paulus niet. Tongentaal wordt gebruikt om God groot te maken,²⁵ en de enige die dan opgebouwd wordt ben jezelf.

Minstens zo belangrijk is de vraag: wat is het nut om God groot te maken in een andere taal dan je normaal spreekt? God verstaat je inderdaad in je eigen taal toch prima?
Tongentaal is een teken, niet voor gelovigen maar voor ongelovigen.²⁶
Voor elke ongelovige? Nee, speciaal voor "dit volk"²⁷, dat is het volk Israël.
De momenten waarop in Handelingen in vreemde talen wordt gesproken is inderdaad bedoeld voor de ongelovige of twijfelende Joden. Door dit teken moeten zij ervan overtuigd worden dat God niet langer exclusief de God van Israël is, maar dat het evangelie bestemd is voor ieder, uit elk geslacht en taal en volk en natie.

---

Vraag 3 (over profeteren)

In sommige kringen is het gebruikelijk om met "een woord van de Heer" naar iemand toe te gaan, of in het openbaar een boodschap te beginnen met de woorden "Zo zegt de Heer".
Is dat het profeteren waarover ik in de Bijbel lees?

Antwoord 3

Profeteren is "een woord spreken tot opbouwing, vermaning en vertroosting".²⁸ Dat houdt in dat God iemand woorden geeft die op dat moment nuttig zijn voor de hoorder(s).
Dit kan gebeuren in de samenkomst. Zo'n bijeenkomst wordt beschreven in 1 Korinthe 14 waar zelfs twee of drie broeders woorden ter bemoediging kunnen spreken. Maar het kan ook van persoon tot persoon, door middel van een gesprek, een kaart e.d.
Zie Profetie voor meer details.

Aangezien deze dienst beoordeeld moet worden,²⁹ zal de 'profeet' niet beginnen met zo'n stevige aanhef . Mensen die wél op die manier optreden wekken de indruk dat zij iets bijzonders te zeggen hebben, bijvoorbeeld over een toekomstige gebeurtenis. Dan is het meer een openbaring dan een profetie.

De vraag is dan of we normaliter nog openbaringen mogen verwachten.
Openbaringen, dromen en visioenen zijn een normaal verschijnsel zolang het Woord van God nog niet compleet is. De apostelen hebben "de hele raad van God" verkondigd³⁰ en met hun geschriften is het woord van God compleet geworden.³¹
Het is dus niet in lijn van de Bijbel dat God nu nog via openbaringen of visioenen nieuwe gedachten aan ons wil doorgeven.
Vanzelfsprekend blijft God soeverein om op die manier een bijzondere bemoediging of waarschuwing aan iemand te geven, maar ook dán zal duidelijk blijken dat het van Hem komt.